က်လာတဲ႔ ေဆးစက္အတိုင္း
အလိုက္သင္႔မေနတတ္ေတာ႔
တစ္ဘ၀စာ ကင္းဘတ္စပ်က္ခဲ႔ရတယ္ အေမ ....
တစ္ႏွစ္လံုးကုန္သြားတာေတာင္ ကၽြန္ေတာ႔မွာ
ေႏြတစ္ရက္၊မိုးတစ္စက္၊ေဆာင္းတစ္ခက္
မွမရလိုက္ဘူး အေမ ....
ေခတ္အဆက္ဆက္ ....
အကုသိုလ္ကို သံၿပိဳင္ရြတ္ဆို....
ကၽြန္ေတာ႔ တီးကြက္ေတြ ညွီေစာ္နံေနၿပီ အေမ ....
အိပ္မက္၊ စိတ္ကူး နဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြ ..
ခ်ဥ္ခ်ဥ္တူးတူး မူးၿပီးေရာမ်ိဳခ် ....
ကၽြန္ေတာ္ေလ ....
ပုလင္းတစ္၀က္က်ိဳးမွ အတုမွန္းသိတယ္ အေမ .....
ဒိုင္ႏိုေဆာေတြ မရွိေတာ႔ဘူး ...
မနက္ၿဖန္ မနက္ ခိုစာေကၽြးမယ္ ...
မွတ္တိုင္မွာ ရပ္ေစာင္႔ရင္း
ေနာက္တစ္ေန႔ကူဖို႔ လက္မွတ္ေပ်ာက္တယ္ အေမ ....
ဒီအတိုင္းပဲ ...
ဦးေဏွာက္ေတြမ်ိဳးတုန္းတယ္၊
ဒီအတိုင္းပဲ ...
မ်က္ရည္ေတြ သားတကြဲ မယားတကြဲ ၿဖစ္တယ္ ...
ဒီအတိုင္းပဲ ...
ကံတရားက ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ၿဖစ္တယ္ ...
ဒီအတိုင္းပဲ ...
ဆိုးေနတဲ႔ ေသြးက အေရာင္ရင္႔ေတာ႔
တစ္ဘ၀စာ ကင္းဘတ္စပ်က္တယ္ ....
ဒီအတိုင္းပဲ ...
ဘယ္သူမွ လာမေခၚမခ်င္း ....
အေ၀က ဥၾသသံက ၾကားတစ္ခ်က္၊ မၾကားတစ္ခ်က္ ...
ကၽြန္ေတာ႔ ရင္ခံုသံေတြ ကေတာ႔
စံုလံုးကန္းခဲ႔ရတယ္ အေမ .....
Wednesday, 18 January 2012
သန္႔ရွင္းေသာ စာမ်က္ႏွာ
ဒီမွာ ....
အပ်င္းေၿပဖတ္ တဲ႔စာမ်က္ႏွာကို
စိတ္တစ္ခုလံုးကၽြံ၀င္သြားစရာ
မလိုဘူး ....
ေၿခတစ္လွမ္းေနာက္ၿပန္ဆုတ္
ကိုယ္႔ဒီဂရီ ကိုယ္ၿပန္ခ်လို႔
မွားခ်င္လည္းမွားလို႔ရတယ္
မွန္ခ်င္လည္းမွန္လို႔ရတယ္
ေက်ာက္ေခတ္မွာေတာ႔ သူလိုကိုယ္လို
အရွက္တရား ကင္းလို႔ရတယ္ ....
ပ်ံနိုင္သေလာက္ပဲ ေတာင္ပံၿဖန္႔ ...
ဘယ္ငွက္မွ ေလထီးေဆာင္ခြင္႔မရွိဘူး....
မေၿပးနိုင္ေတာ႔လည္း ေၿဖးေၿဖးေလွ်ာက္ေပါ႔ ...
စိတ္ကူးေတြေႏွးေကြးလာ သ၍
ခရီးကလည္း ေ၀း ...... ေ၀း ..... ေ၀း ......
နာခ်င္လည္းနာေပါ႔
ဗလာသက္သက္ ရွိတဲ႔ အာရံုနဲ႔ ေတာ႔
ဒီကဗ်ာ လည္းလာမဖတ္နဲ႔
ဘာမွေတြ႔မွာမဟုတ္ဖူး ....
တစ္ခုေတာ႔ရွိတယ္
အပ်င္းေၿပဖတ္ေနတဲ႔ စာမ်က္ႏွာကို
စိတ္တစ္ခုလံုး ကၽြံ၀င္သြား၀ရာမလိုဘူး .....
ရက္၊လ၊ႏွစ္
အၿဖဴေရာင္၊ေအာင္ၿမင္မွဳ နဲ႔ ေငြ
ငါ႔ ငယ္စာရင္းကဖ်က္၊
မဆံုၿဖစ္တာေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ .....။
ၿပန္ေပးလိုရတာရွိတယ္
သိမ္းထားလို႔ရတာရွိတယ္
ရင္နာစရာတစ္ခုမွ မပါဘူး
ဗလာသက္သက္ ဘ၀ကိုအုပ္ၿမစ္ခ်ခဲ႔ ....
တစ္္ဘ၀စာ လိပ္ၿပာမသန္႔နိုင္ေပမယ္႕
အနာဂါတ္မွာ ေစာင္႔ေနတဲ႔ အေမွာင္ကေတာ႔ အဆင္သင္႔ ...။
ဒီလိုပဲ ..
ပန္းေတြပြင္႔ေနတယ္
တခ်ိဳ႔ေၾကြေနတယ္
တခ်ိဳ႔ ေလေနတယ္
အ၀ိဇၨာ မကင္းတဲ႔ေန႔မွာ
ကိုယ္႔နာမည္ကို ေယာင္ေယာင္ေခၚတာ
သံုးဆယ္႔တစ္ၾကိမ္ေၿမာက္ ....
ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္း
အခန္းအနားၿပီးဆံုးေၾကာင္းေၾကၿငာ
လက္ခုပ္သံေတြေ၀ေ၀ဆာဆာ
အဲဒါပဲၾကည္႔
လူေတြဘယ္ေလာက္ေတာင္
အိမ္ၿပန္ခ်င္ေနၾကၿပီလဲဆိုတာ .........။
ငါ႔ ငယ္စာရင္းကဖ်က္၊
မဆံုၿဖစ္တာေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ .....။
ၿပန္ေပးလိုရတာရွိတယ္
သိမ္းထားလို႔ရတာရွိတယ္
ရင္နာစရာတစ္ခုမွ မပါဘူး
ဗလာသက္သက္ ဘ၀ကိုအုပ္ၿမစ္ခ်ခဲ႔ ....
တစ္္ဘ၀စာ လိပ္ၿပာမသန္႔နိုင္ေပမယ္႕
အနာဂါတ္မွာ ေစာင္႔ေနတဲ႔ အေမွာင္ကေတာ႔ အဆင္သင္႔ ...။
ဒီလိုပဲ ..
ပန္းေတြပြင္႔ေနတယ္
တခ်ိဳ႔ေၾကြေနတယ္
တခ်ိဳ႔ ေလေနတယ္
အ၀ိဇၨာ မကင္းတဲ႔ေန႔မွာ
ကိုယ္႔နာမည္ကို ေယာင္ေယာင္ေခၚတာ
သံုးဆယ္႔တစ္ၾကိမ္ေၿမာက္ ....
ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္း
အခန္းအနားၿပီးဆံုးေၾကာင္းေၾကၿငာ
လက္ခုပ္သံေတြေ၀ေ၀ဆာဆာ
အဲဒါပဲၾကည္႔
လူေတြဘယ္ေလာက္ေတာင္
အိမ္ၿပန္ခ်င္ေနၾကၿပီလဲဆိုတာ .........။
Subscribe to:
Comments (Atom)